پایش آب، به عنوان بخش جدایی‌ناپذیر زیست‌بوم باید در راستای مدیریت یکپارچه منابع آب انجام گیرد. مدیریت موفقیت‌آمیز هر منبع نیازمند دانش دقیق در مورد منابع موجود، کاربردهای آن، تقاضای رقابتی نسبت به آب، اقدامات و فرآیندهای ارزیابی اهمیت و ارزش تقاضای رقابتی و سازوکارهایی برای تبدیل تصمیمات سیاستی به عمل می‌باشد. این کار بسیار دشوار است زیرا منابع آب می‌توانند از بسیاری از مرزهای ملی عبور کنند و کاربردهای آب، موارد بسیاری را دربر می‌گیرد که تعیین ارزش مالی آنها دشوار است و ممکن است مدیریت آن به شکل مرسوم بسیار سخت باشد.
تصفیه فاضلاب اهمیت بسیاری در حفظ محیط زیست و پیشگیری از آلودگی‌های زیستی و محیطی دارد. وقتی ما در مورد فاضلاب صحبت می‌کنیم، در واقع درباره آبهای کثیف صحبت می‌کنیم که به هر دلیلی از منابع مختلف ایجاد میشود. این آبها دارای مواد آلوده‌کننده و آلاینده هستند که اگر به صورت تصفیه نشده به محیط زیست وارد شوند، می‌توانند به صورت جدی به آلودگی هوا و آب و خاک و به طور کلی به تخریب محیط زیست منجر شوند. تصفیه فاضلاب به کاهش آلاینده‌ها و افزایش کیفیت آب کمک میکند، که این امر به حفظ حیات در منابع آبی و کاهش تأثیرات منفی برای گیاهان، جانوران و انسان‌ها کمک میکند. با تصفیه فاضلاب، آبها می‌توانند مجدداً استفاده شوند و منابع آبی بازیافت و حفظ شوند. فرآیند تصفیه فاضلاب شامل جدایش کامل مواد آلاینده و احیایی و انتقالی است که می‌توانند بیماری‌ها را منتقل کنند. در کل، تصفیه فاضلاب در حفظ محیط زیست، استفاده بهینه از منابع آب، و بهبود سلامت عمومی جامعه نقش بسیار مهمی دارد. فاضلاب‌ها از منابع گوناگونی مانند خانه‌ها، کارخانه‌ها، کشاورزی، و صنعت بوجود می‌آیند. بسته به منبع تولید و نوع آلودگی‌های موجود، فاضلاب‌ها را می‌توان به فاضلاب سطحی (فاضلاب شهری یا کمونال) که از مناطق شهری و روستایی تولید و نیازمند تصفیه مکانیکی و بیولوژیکی است تا به حداقل آلاینده‌ها و انتقال عوامل بیماری‌زا از طریق آبها جلوگیری شود، فاضلاب صنعتی که از کارخانه‌ها، واحدهای صنعتی و سایر واحدهای تولیدی به وجود می‌آید و شامل مواد شیمیایی، فلزات سنگین، رنگ‌ها، روغن‌ها و سایر آلودگی‌های صنعتی است که تصفیه خاص خود را می‌طلبد و فاضلاب کشاورزی که از کودها، سموم کشاورزی و آبیاری میادین زیر کشت به وجود می‌آید و معمولاً حاوی موادی مانند نیتروژن، فسفر و انواع آفت‌کش‌ها می‌باشد که میتواند به آلودگی منابع آبی منجر شود؛ تقسیم نمود.
با افزایش جمعیت جهان و توسعه صنعتی و شهرنشینی، فشار بر منابع آبی زمین به شدت افزایش یافته و به طور مستمر در حال افزایش است. یکی از روش های مبارزه با این مشکل، استفاده مجدد و بازیافت پساب‌های شهری و صنعتی است که به عنوان یک راهکار پایدار و قابل اعتماد برای مدیریت منابع آب مطرح شده است. بازچرخانی و استفاده مجدد از پساب به معنای بازیابی و استفاده مجدد از آبهای استفاده شده است که پس از تصفیه مجدد، در مصارف مختلف استفاده می شود. این فرآیند از یک سو منجر به صرفه‌‌جویی در مصرف آب و افزایش دوام منابع آبی می‌‌گردد و از سوی دیگر، به تصفیه آلاینده‌‌های موجود در فاضلاب و پساب می‌‌پردازد که این امر به بهبود کیفیت آب و حفاظت از محیط زیست کمک میکند. بازچرخانی پساب به فرآیندی اشاره دارد که در آن، فاضلاب های تولید شده از منابع مختلف نظیر شهری، صنایع و بیمارستان‌ها، پس از تصفیه اولیه و تکمیلی در مصارف مختلف استفاده مجدد می‌‌شوند. این فرآیند با هدف حفظ منابع آبی، کاهش آلودگی محیط زیست و افزایش کارایی در مصرف آب انجام می شود. بازچرخانی پساب نه‌تنها به منظور استفاده مجدد از آبهای استفاده شده؛ بلکه به منظور به حداقل رساندن آثار زیست محیطی و بهبود کیفیت آبی که به محیط زیست بازمی‌‌گردد، انجام میشود. این روند به دلیل صرفه‌‌جویی در مصرف آب، مشکلات تأمین آب در مناطق کم آب و خشک و کاهش هزینه‌های مربوط به تصفیه فاضلاب و دیگر فرآیندهای مرتبط باید بطور ویژه مورد توجه قرار گیرد. بازچرخانی پساب سبب حفظ منابع آبی، حفظ محیط زیست، افزایش منابع آب مورد استفاده، کاهش هزینه‌‌ها، حفظ منابع انرژی و توسعه و رشد شهری میشود. به‌طور کلی، بازیافت و بازچرخانی پساب یک فرآیند چالش برانگیز است که نیازمند راهکارها و استراتژی‌‌های مدیریتی مناسب برای حل مشکلات آن است. همکاری صنعت، دولت و جامعه میتواند به حل برخی از چالش‌های بازیافت و بازچرخانی پساب کمک کند.
